W Księdze Tobiasza przedstawia siebie jako tego, który zanosi modlitwy ludzi przed tron Boży. W Piśmie Św. jest tylko jedna wzmianka o św. Rafale.
W historii Tobiasza po raz pierwszy występuje pod postacią ludzką: 
przybiera pospolite imię Azariasz i ofiarowuje młodemu Tobiaszowi wędrującemu z Niniwy do Raga w Medii swoje towarzystwo i opiekę. Ratuje go w drodze od pożarcia przez wielką rybę, szczęśliwie odbiera pieniądze pożyczone kiedyś od krewnego, którego namawia, aby Tobiaszowi oddał swoją córkę za żonę, leczy ją i wreszcie uzdrawia starego Tobiasza – ojca, przywracając mu nie tylko majątek, ale i wzrok; przepędza także złego ducha Asmodeusza. Po dokonaniu dzieła, św. Rafał odsłania przed zdumionymi Tobiaszami, kim jest: „Ja jestem Rafał, jeden z siedmiu aniołów, którzy stoją w pogotowiu i wchodzą przed majestat Pański”.
Według Ewangelii św. Jana Rafał jest łączony z sadzawką Betesda w Jerozolimie, gdzie dokonywały się liczne uzdrowienia.
Święty Rafał Archanioł ukazuje dobroć Opatrzności. Pobożność ludowa widzi w nim prawzór Anioła Stróża.
Święty Rafael uzdrowił wielu ludzi, dlatego wielu też prosi o jego wstawiennictwo. Hebrajskie imię Rafael oznacza „Bóg uleczył”. Św. Rafał Archanioł ukazuje dobroć Opatrzności. Pobożność ludowa widzi w nim prawzór Anioła Stróża. Jest czczony jako patron aptekarzy, chorych, lekarzy, emigrantów, pielgrzymów, podróżujących, uciekinierów, wędrowców i żeglarzy. Św. Rafał Archanioł przedstawiany jest jako młodzieniec bez zarostu, w tunice i chlamidzie. Jego atrybutami są: krzyż, laska pielgrzyma, niekiedy ryba i naczynie. W ujęciu bizantyjskim ukazywany jest z berłem i globem.
Archanioł Rafał to Książę Aniołów
Bóg dał nam Aniołów, żebyśmy kierowali do nich prośby, które zanoszą przed Majestat Pana. W XV wieku Archanioł Rafał stał się patronem chorych, chirurgów i podróżnych. Często jest wzywany na pomoc podczas epidemii. W modlitwach układanych na jego cześć możemy odczytać jego pomoc.
W 1969 r. papież Paweł VI ogłosił 29 września uroczystością archaniołów: Michała, Rafała i Gabriela.
Św. Rafał jest przedstawiany jako pielgrzym z rybą lub butelką w ręce, w drodze z Niniwy do Raga w Medii.
Pismo Św. mówi nam o Bogu uzdrawiającym z choroby i od zła 
duchowego. Od Pana pochodzi uzdrowienie. Bóg jest naszym przewodnikiem w ziemskiej drodze. Stwórca zsyła pomoc, żebyśmy nie błądzili, nie potykali się i otworzyli oczy. Ślepota oznacza zadufanie w sobie, wiara we własne siły, zaślepienie na to co się wokół dzieje. Bóg posługując się Rafałem pomógł tym, którzy byli ulegli i sercem przyjęli Pana. Nauczył ludzi, że za zesłaną łaskę Bożą należy okazywać wdzięczność: „A teraz uwielbiajcie Pana na ziemi i dziękujcie Bogu!” (Tb 12,20).
Możemy odnieść to do naszych czasów. Wielu ludzi jest Rafałami i niosą pomoc bliźnim. Starają im ulżyć w cierpieniu, samotności i innych potrzebach. To nasza misja na ziemi.
Możemy mieć na ziemi małe niebo, jeśli umiejętnie wykorzystamy daną nam wolność. Nawet kiedy nie będziemy mogli sobie z czymś poradzić na pomoc przybędą nam Archaniołowie, aniołowie i święci. Oni nas będą chronić i strzec. W nadzwyczajny sposób zainterweniują. Bóg jest cały czas obecny wśród nas mimo, że Go nie zauważamy. Jego obecność towarzyszy tym, którzy miłują Boga i ludzi oraz czynią dobro. Pan nasz jest sprawiedliwy. Chroni nas i zbawia. Musimy tylko głośno się do Niego przyznawać, czcić i dziękować za każde okazane dobro.
29 września uroczystością archaniołów: Michała, Rafała i Gabriela
AM
