Święto Matki Bożej Gromnicznej – Ofiarowania Pańskiego obchodzimy 2 lutego. Większość z nas zabiera gromnice, które ksiądz święci. Święto Matki Boskiej Gromnicznej obchodzono już w Jerozolimie w II połowie V wieku. Wówczas odbywała się procesja z zapalonymi świecami. Później zwyczaj ten rozpowszechnił się na całym świecie.
Święto Matki Bożej Gromnicznej ma swoje wyjątkowe miejsce w polskiej kulturze. Z gromnicą wiąże się wiele legend i podań, przenikniętych miłością i zawierzeniem Maryi. Nasz naród znany z głębokiego kultu maryjnego, z pośród wszystkich świąt ku czci Matki Boskiej najuroczyściej obchodził święto Matki Boskiej Oczyszczenia, czyli Matki Boskiej Gromnicznej. Poświęcone gromnice były dawniej w wyposażeniu każdego z domostw.
Uważano Matkę Bożą Gromniczną za opiekunkę zagród i ludzi, chroniącą przed napaścią wilków, które czaiły się w lasach. Po powrocie z kościoła gospodarz obchodził z zapaloną świecą obejście i błogosławił swoje podwórko, pole i zwierzęta. Czynił gromnicą także znak krzyża nad drzwiami domu, aby zabezpieczyć go od burz i nawałnic.
Do dziś w niektórych domach nadal zapalana jest gromnica w czasie burz i nawałnic. Gestem tym podkreślamy naszą wiarę w opiekę Matki Bożej. Gromnica ma swoje zastosowanie także, wówczas gdy ktoś umiera. Bliscy zapalają wtedy gromnice i modlą się przy konającym, ufając w to, iż Matka Boża będzie przy nim przy jego śmierci. W symbolice liturgicznej płonąca świeca gromniczna oznacza Jezusa, który sam powiedział o sobie: „Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia” (J 8,12). Mając na uwadze, iż to światło w naszych rękach oznacza płomień żywej wiary, starajmy się nie tylko dbać o zewnętrzne symbole, ale starajmy się przede wszystkim pielęgnować to Światło w swoim sercu.
Magdalena Pawełczyk
źródło: ewangelizuj.pl
