3 maja Królowej Polski to wyjątkowa Uroczystość. W ten dzień oddajemy hołd Najświętszej Maryi Pannie, która od wieków czuwa nad naszym narodem. Choć Polska była wielokrotnie atakowana, okupowana i ograbiana przez wrogów, wciąż istniejemy – jako naród wierny Maryi. Matka Boża szczególnie ukochała nasz kraj, dwukrotnie sama nazwała się Królową Polski. Od wieków była otaczana nie tylko przez lud, lecz także królów. Polscy władcy dziękowali Jej za liczne zwycięstwa i opiekę nad Rzeczpospolitą.
Maryja wybiera Polskę – objawienie z XVII wieku
Święto 3 maja Królowej Polski ma głębokie duchowe korzenie, które sięgają XVII wieku. Kluczowym wydarzeniem była wizja włoskiego jezuity – Sługi Bożego o. Giulio Manciniego. Ten mistyk w 1608 roku miał objawienie Matki Bożej, w którym Maryja wyraźnie wypowiedziała znamienne słowa: „Ja jestem Królową Polski”. Nie była to tylko figura retoryczna – było to duchowe oświadczenie, które wyznaczyło nowy kierunek historii narodu.
Objawienie miało miejsce w Rzymie, w czasie modlitwy o. Manciniego. Maryja miała przekazać, że szczególnie ukochała naród polski, który w przyszłości stanie się Jej narzędziem i światłem dla innych. To zdarzenie, początkowo znane jedynie w kręgach zakonnych, z czasem nabrało ogromnego znaczenia. Zainspirowało duchownych i władców do uczynienia Maryi oficjalną Królową Polski – nie tylko duchowo, ale i politycznie.
Śluby lwowskie króla Jana Kazimierza – akt zawierzenia narodu
1 kwietnia 1656 roku, w katedrze lwowskiej, miało miejsce jedno z najważniejszych wydarzeń duchowych w historii Polski – Śluby lwowskie Jana Kazimierza. W obliczu szwedzkiego potopu, zrujnowanej ojczyzny i upadającego morale narodu, król Jan Kazimierz w obecności nuncjusza papieskiego oraz duchowieństwa i ludu ogłosił Maryję oficjalnie Królową Korony Polskiej.
Król nie tylko uznał Jej panowanie, ale także zobowiązał się do obrony ubogich, reformy sądownictwa i poprawy losu chłopów. W słowach przysięgi padło: „Wielka Boga-Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico! Ja Jan Kazimierz, król… obieram Cię dziś za Patronkę moją i za Królową Królestwa mojego”. Był to akt polityczny, duchowy i moralny zarazem – wyraz wiary, ale i zobowiązanie do przemiany społecznej. Polska w tej chwili oficjalnie została oddana pod królewską opiekę Maryi.
3 maja Królowej Polski – ustanowienie święta przez Benedykta XV
Choć kult Maryi jako Królowej Polski rozwijał się przez wieki. Jednak dopiero 12 października 1920 roku papież Benedykt XV zatwierdził liturgiczne święto Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, wyznaczając jego datę na 3 maja. Data nie była przypadkowa. Tego dnia obchodzono również rocznicę Konstytucji 3 maja, która sama w sobie miała wymiar moralny i duchowy jako wyraz troski o dobro wspólne i sprawiedliwość.
Papież odpowiadał na prośby polskiego episkopatu, a decyzja zapadła w niezwykle trudnym dla Polski czasie. Trwała bowiem wojna polsko-bolszewicka, a państwo dopiero odzyskało niepodległość po 123 latach zaborów. Ustanowienie Maryi Królową Polski w liturgii było nie tylko aktem duchowego pocieszenia, ale także symbolicznym ugruntowaniem nowej tożsamości odradzającego się narodu. Tytuł „Królowej Polski” został wpisany w litanię loretańską i zatwierdzony dla całego Kościoła w Polsce.
Znaczenie święta 3 maja dziś – Maryja jako Matka Narodu
Dzisiejsze obchody 3 maja są nie tylko wspomnieniem wydarzeń historycznych, ale też przypomnieniem duchowego zobowiązania Polski wobec Matki Bożej. Święto to ma charakter religijny, narodowy i wspólnotowy. W sanktuariach w całym kraju – na Jasnej Górze, w Licheniu, Gietrzwałdzie czy Kalwarii Zebrzydowskiej wierni gromadzą się na modlitwie, oddając siebie i Ojczyznę Maryi.
Maryja, jako Królowa Polski, jest postrzegana nie jako odległa figura, lecz jako obecna Matka, która w trudnych momentach dziejów zawsze interweniuje. Od cudownej obrony Jasnej Góry, przez Cud nad Wisłą, aż po czasy komunizmu – wierni przypisują Jej szczególną opiekę nad krajem. W tym sensie święto 3 maja nie jest przeszłością, lecz zobowiązaniem do trwania przy wartościach, które Maryja reprezentuje: czystości serca, pokory, sprawiedliwości i wiary.
Święto zakorzenione w sercu narodu – historia i tożsamość
Święto Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski to jeden z filarów duchowej tożsamości Polaków. Obecność Maryi w polskiej historii nie jest tylko teologiczną narracją, ale realnym doświadczeniem narodu, który przez wieki doświadczał Jej opieki. Od mistycznych objawień, przez śluby królewskie, aż po decyzje papieża. Wszystkie te wydarzenia prowadzą do jednego przesłania: Polska jest narodem oddanym Maryi, a Ona nie opuszcza tych, którzy się Jej zawierzają.
W dobie zagubienia wartości, relatywizmu i kryzysów moralnych, to święto przypomina, kim jesteśmy jako wspólnota. Uczy nas jedności, odpowiedzialności za siebie i innych, a przede wszystkim – wiary w to, że Maryja nie tylko była Królową Polski, ale nadal Nią jest.
AM
