Dawniej było to miejsce ponure i nic nie znaczące. Życie toczyło się z dnia na dzień i po mieszkańcach nie pozostawał żaden ślad. Bóg jednak postanowił to zmienić.
W małej wiosce Guaratinguetá (w rejonie Martwej Rzeki) był przystanek poszukiwaczy złota (emigrantów). Koniec XVII w. był czasem gorączki złota i w te rejony przybywało wiele rodzin, które 
Niepokalane Poczęcie Przenajświętszej Matki. W każdą sobotę śpiewano pieśni i odmawiano Różaniec przed figurkami Maryi. Pewnego dnia jedna z figurek spadła i pękła. Wrzucono ją wtedy do rzeki, żeby została unicestwiona, gdyż woda jest symbolem życia.
Z biegiem czasu zapomniano o świętej figurce. Przeleżała na dnie rzeki do 1717 r. do czasu kiedy trzech rybaków z miejscowości Guaratingueta wyruszyło na połów. Nie mogąc jednak nic złowić postanowili wrócić do domów. Jednak w porcie Itaguaçu ostatni raz zarzucili sieć i wyłowili korpus figurki Maryi. Po ponownym zanurzeniu siatki rybackiej zobaczyli głowę (brakująca część figurki). Kiedy kolejny raz zarzucili sieć wyciągnęli pełno ryb i łódź o mało nie zatonęła pod ich ciężarem. Najstarszy z rybaków zabrał do domu figurę, oczyścił i skleił. Poczuł wówczas jak jego serce napełnia się obecnością Boga. Zaczął się modlić i poczuł, że klęczy przy oknie otwartym na niebo. W tym momencie zobaczył uśmiech Matki Bożej.
Jego syn wybudował małe oratorium i ludzie przychodzili się modlić. Następował cud po cudzie.Pewnego wieczoru, kiedy wierni śpiewali pieśń ku czci Matki Przenajświętszej przy figurce zgasły świece. Jedna z kobiet – Silvana da Rocha podeszła, aby je ponownie zapalić i nagle same się zaświeciły. Wielokrotnie ołtarzyk z figurą trząsł się w czasie sobotnich modlitw. Silvana da Rocha zabrała świętą glinianą rzeźbę do domu i położyła w starej skrzyni, wówczas było słychać głośne pukanie z wnętrza skrzyni.
Proboszcz ks. João Alves Vilella wiedząc o cudach postawił najpierw małą kapliczkę, a później wybudował kościół.
W 1757 r. ks. João de Moraes e Aguiar szczegółowo opisał objawienia w Aparecidzie. W 1750 r. Francisco da Silveira (jezuita) przesłał do Rzymu sprawozdanie z cudownych wydarzeń związanych ze świętą figurką. Napisał także o uzdrowieniach jakie miały miejsce.
Najważniejszym cudem było uwolnienie niewolnika w 1790 r. Dzięki księdzu Francisco Claro de Vasconcellos znamy historię wydarzenia:
Działo się to w czasach, kiedy w Brazylii powstawały nowe plantacje trzciny cukrowej. Brakowało rąk do pracy i z Afryki przywożono niewolników. Jak traktowano niewolników to 
doskonale wiemy. Wielokrotnie próbowali oni ucieczki, ale zwykle zostawali sprowadzani z powrotem. Kara jaką wymierzano zbiegom była okrutna, wielokrotnie umierali pod pręgierzem. Ucieczki spróbował także czarnoskóry Zacarias. Schwytano go dość szybko i zakuto w kajdany. Prowadzono go z powrotem plantację. Kiedy mijali mały kościółek ze świętą figurką Niepokalanej Matki Zacarias ubłagał prowadzących, żeby pozwolono mu pomodlić się do „Pani, która się objawiła”.
Kiedy żarliwie modlił się przed figurą, nagle w cudowny sposób opadły z jego szyi i nadgarstków łańcuchy i z hukiem spadły na ziemię. Matka Boża niewidzialną ręką zdjęła z chłopaka kajdany. Właściciel widząc to przeraził się. Wiedział, że to znak od Boga, Pana jego ziem. Nie śmiał ponownie zakłuć niewolnika. Postanowił, że zapłaci Bogu okup za wyzwolenie niewolnika. Złożył więc na ołtarzu sporą sumę pieniędzy i Zacarias wrócił na plantację jako wolny człowiek. Od tej pory w jego posiadłościach wszystko się zmieniło. Przywrócono niewolnikom godność ludzką. Choć oficjalnie nie otrzymali wolności, to odtąd żyli jakby byli wolnymi ludźmi. Nikt już nie myślał o ucieczce.
Przyszedł czas, kiedy wszyscy niewolnicy zostali wolni nie tylko na plantacjach wspomnianego właściciela, ale i w całej Brazylii. To dzięki Matce Przenajświętszej nastąpił koniec niewolnictwa.
Księżniczka Izabela podpisała edykt znoszący niewolnictwo w Brazylii. Uczyniła to, kiedy dotarły do niej wieści o cudach dokonanych przez Matkę Bożą w Aparecidzie. Izabela zrozumiała, że wyzwolenie Zacariasa jest przesłaniem z Nieba i apelem o zniesienie niewolnictwa. Księżniczka podarowała cenną koronę Przenajświętszej Dziewicy.
Aloísio Lorscheider– brazylijski kardynał powiedział, że Najświętsza Dziewica z Aparecidy jest Matką wszystkich Brazylijczyków wykluczonych i zepchniętych na margines społeczny. Maryja obdarza szacunkiem i podnosi z upadku złamanych, biednych i ciemnych. Jest ich Mistrzynią. Madonna jest czarna, gdyż jest Matką wszystkich ludzi bez wyjątku.
W Aparecidzie dzięki wstawiennictwu Matki Bożej dokonywało się wiele cudów w życiu ciemnoskórych Brazylijczyków. Jednym z nich było przywrócenie wzroku niewidomej dziewczynce, która do Czarnej matki przebyła długą drogę ze swoją mamą. W czasie modlitwy do Matki Bożej dziewczynka odzyskała wzrok, po czym pytała mamę: co to jest za świątynia? Zachwyciła się jej pięknem zwłaszcza, że był to pierwszy obraz ujrzany w jej życiu. Bazylika jest miejscem, w którym dzieje się najwięcej cudów.
Figurka Czarnej Madonny
W Brazylii w okresie 1965-69 miała miejsce ogólnokrajowa peregrynacja figurki. Jest nieduża, bo ma 40 cm wysokości i przedstawia Madonnę z księżycem pod stopami. Została wykonana w 1650 r. przez zakonnicę Freia Agostino de Jesus z Saõ Paulo. W 1904 r. otrzymała koronę papieską. Jest okryta haftowanym welonem (kapą). Kolor szat zmienia się zależnie charakteru świąt i roku liturgicznego.
Brazylijczycy 16 lipca 1930 r.obrali Niepokalaną z Aparecida za patronkę i przewodniczkę oraz złożyli Jej hołd. Papież Pius XI 
ogłosił Matkę Bożą z Aparecida – główną patronką kraju. Bazylika została wybudowana dla pielgrzymów, których liczba rosła z każdym rokiem. Jest jedną z największych świątyń na świecie, gdyż ma 18 pięter i może pomieścić 45 tys. osób. Jest pierwszym – największym na świecie sanktuarium Maryjnym i największym po Bazylice św. Piotra. Rocznie nawiedzana ją 8 milionów pielgrzymów. Papież Jan Paweł II w 1980 r. nadał sanktuarium tytuł bazyliki mniejszej. Z papieżem Franciszkiem obchodzono tu Światowe Dni Młodzieży.
W Brazylii 12 października jest nie tylko Świętem Maryi, ale także narodowym czyli dniem wolnym od pracy.
arka
