Narodziny Matki Bożej Święto Królowej jest jednym z najbardziej wzruszających i głębokich momentów w roku liturgicznym Kościoła. To dzień, w którym wspominamy przyjście na świat Maryi – Tej, która stała się Matką Zbawiciela i najdoskonalszym owocem ludzkiej modlitwy oraz Bożej łaski. Święto obchodzone 8 września od wieków napełnia wiernych radością i nadzieją, wskazując, że każde życie jest cudem i darem Boga.
Dom rodzinny Maryi
Maryja przyszła na świat w domu Anny i Joachima, który według Tradycji, znajdował się w Jerozolimie, w pobliżu sadzawki Betezda. To miejsce do dziś czczone jest przez pielgrzymów jako święty dom Joachima i Anny. Choć do był skromny, promieniował miłością, modlitwą i zaufaniem Bogu.
Rodzice Maryi, choć przez długie lata pozostawali bezdzietni, żyli w wierności Prawu Mojżeszowemu i służyli wspólnocie. Joachim pochodził z rodu Dawida, a Anna – z pokolenia Lewiego. Tradycja podkreśla, że oboje byli ludźmi sprawiedliwymi, pobożnymi i hojnie wspierającymi ubogich.
Czym zajmowali się rodzice Maryi?
Święty Joachim utrzymywał się z hodowli trzód i pracy na roli. Swoje dochody dzielił według żydowskiego zwyczaju na trzy części: jedną przeznaczał na utrzymanie świątyni, drugą – dla biednych, a trzecią zostawiał na potrzeby rodziny. Życie Joachima było przykładem sprawiedliwości, wdzięczności i wiary.
Święta Anna prowadziła dom i była wzorem kobiety modlitwy, cichości i służby. Jej serce, pełne tęsknoty za dzieckiem, nigdy nie uległo rozpaczy, zamiast tego napełniała je modlitwą i cierpliwym zawierzeniem Bogu. To w atmosferze jej wiary i domowego ciepła wzrastała Maryja – dziewczynka, która miała stać się błogosławieństwem dla całego świata.
Historia narodzin Maryi
Według Tradycji, rodzice Maryi przez długie lata pozostawali bezdzietni, choć gorliwie prosili Boga o potomstwo. Ich modlitwy, pełne cierpliwości i ufności, zostały wysłuchane w niezwykły sposób. Anioł oznajmił im, że doczekają się córki, której życie będzie szczególne i pobłogosławione. Tak przyszła na świat Maryja, dziecko wyczekiwane, umiłowane i całkowicie powierzone Bogu.
Narodziny Maryi stały się znakiem nowego początku, poprzez Nią rozpoczyna się historia zbawienia w pełni. Jako jedyna została od pierwszej chwili swego istnienia zachowana od grzechu pierworodnego.
Dzieciństwo Maryi i ofiarowanie w świątyni
Maryja dorastała w domu Anny i Joachima otoczona troską, ciepłem i wiarą. Była dzieckiem łagodnym, czystym i pełnym miłości. Jej rodzice, świadomi niezwykłego daru, postanowili zgodnie ze złożoną wcześniej obietnicą, ofiarować swoją córkę Bogu.
Gdy Maryja miała zaledwie trzy lata, została uroczyście wprowadzona do Świątyni Jerozolimskiej. Tam powierzono ją opiece kapłanów, a według Tradycji i pism apokryficznych, również aniołowie otaczali ją szczególną strażą.
Życie Maryi w Świątyni
Maryja przebywała w Świątyni aż do momentu młodości. Była wychowywana w duchu modlitwy i służby, ucząc się Prawa Bożego, psalmów i hymnów. Zajmowała się także prostymi obowiązkami: przędzeniem, tkaniem oraz dbaniem o czystość w świętym miejscu. To właśnie tam Jej serce zostało jeszcze głębiej ukształtowane do pełnego posłuszeństwa woli Boga.
Tradycja mówi, że aniołowie strzegli Jej czystości i wrażliwości, przygotowując Maryję do przyszłej roli Matki Mesjasza. Jej dzieciństwo, choć ciche i ukryte, było czasem duchowego dojrzewania i nieustannego wzrastania w świętości.
Narodziny Matki Bożej Święto Królowej w liturgii
Święto Narodzin Matki Bożej zaczęto obchodzić w Kościele już w VI wieku w Jerozolimie, w miejscu, gdzie znajdował się dom Anny i Joachima. Z czasem zwyczaj ten rozprzestrzenił się na cały Wschód, a następnie na Zachód. W Rzymie uroczystość została wprowadzona w VII wieku.
8 września, wierni na całym świecie dziękują za dar Maryi – Tej, która jest najjaśniejszą gwiazdą prowadzącą do Chrystusa. W Polsce dzień ten obchodzony był jako Święto Matki Boskiej Siewnej. Wierni przynosili do kościoła ziarno do poświęcenia, by mogli przystąpić do jesiennego siewu. W wielu sanktuariach odbywają się uroczyste odpusty, procesje i modlitwy.
Głos Ojców Kościoła o narodzinach Maryi
Św. Andrzej z Krety (VII w.)
„Dziś rozpoczyna się zbawienie świata, dziś wznosi się świątynia Stwórcy, dziś rodzi się Matka życia, przez którą świat otrzymuje nowe życie. Każdy więc niech świętuje z radością narodziny Dziewicy.”
(Homilia na Narodzenie Najświętszej Maryi Panny)
Św. Jan Damasceński (VIII w.)
„Narodzenie Maryi staje się początkiem radości dla całego świata. Z Niej bowiem wyjdzie Słońce sprawiedliwości, Chrystus, który rozproszy ciemności śmierci i grzechu.”
(Homilie o Narodzeniu Maryi)
Św. Augustyn (IV/V w.)
„Narodziny Maryi są chwalebnym początkiem tajemnicy Wcielenia. Z Niej narodzi się Ten, który stworzył świat, a Ona sama jest pierwszym owocem Bożej łaski.”
(Kazania o świętach Pańskich i maryjnych)
Św. German z Konstantynopola (VIII w.)
„Dziś narodziła się brama wschodnia, zawsze zamknięta, a jednak przez nią wszedł Król chwały. Narodziny Dziewicy są otwarciem nieba dla ludzi.”
(Homilia na Narodzenie Bogurodzicy)
Św. Piotr Chryzolog (V w.)
„Przez narodziny Maryi świat otrzymał Matkę Boga. To narodziny czyste, święte, błogosławione, które przygotowały mieszkanie dla samego Stwórcy.”
(Kazania, Homilia 140)
Fragment z Liturgii Godzin (Godzina czytań, 8 września)
„Twoje narodzenie, Bogurodzico Dziewico, zwiastowało radość całemu światu, z Ciebie bowiem wzeszło Słońce sprawiedliwości, Chrystus, Bóg nasz. On zniweczył klątwę, dał błogosławieństwo, zwyciężył śmierć i obdarzył nas życiem wiecznym.”
Fragment z Akatystu ku czci Bogurodzicy (Bizancjum, VI w.)
„Witaj, przez którą radość zajaśniała;
Witaj, przez którą klątwa została zgładzona;
Witaj, o Bramo wschodnia, przez którą zstąpiło Światło;
Witaj, Matko Życia, która rodzi Tego, co daje życie.”
Podsumowanie: Narodziny Matki Bożej Święto Królowej Nieba
8 września jest dniem radości i nadziei. Wspomnienie Joachima i Anny, którzy gorliwie prosili o dziecko, oraz cud narodzin Maryi przypomina nam, że Boże plany przewyższają ludzkie oczekiwania. Jej dzieciństwo, ofiarowanie w świątyni i życie pełne modlitwy były przygotowaniem do największej misji – bycia Matką Zbawiciela. Obchodząc to święto, uczymy się wdzięczności, wiary i ufności w Bożą Opatrzność.
Źródło:
Katechizm Kościoła Katolickiego, Pallottinum 1994.
Apokryf: Protoewangelia Jakuba, tłum. M. Starowieyski, Kraków 2003.
M. Starowieyski (red.): Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, Ewangelie apokryficzne, WAM, Kraków 2003.
Jan Paweł II, Homilie i przemówienia maryjne, Libreria Editrice Vaticana.
A. W. Rimsky: The Life of the Virgin Mary, Holy Apostles Convent, 1997.
AM
