O św. Tekli napisano wiele utworów i każdy z nich przedstawia inną historię. Prawdą jest, że żyła między 45-50 r.po Panu Jezusie w Ikonium (Azja Mniejsza). Wywodziła się z bogatego i arystokratycznego rodu. Była mądrą, 
piękną i wykształconą dziewczyną. Kiedy dorosła rodzice znaleźli jej kandydata na męża. Była zaręczona z równym sobie młodzieńcem – Thamyrem. Pewnie doszłoby do ślubu, gdyby nie przybycie do miasteczka św. Pawła z Barnabą, którzy głosili dobrą nowinę o Jezusie Chrystusie.
Tekla zauroczona Apostołem postanowiła przejść na chrześcijaństwo. Zrezygnowała z małżeństwa i złożyła śluby czystości. Rodzice dowiadując się o decyzji córki wpadli w rozpacz. Prośbami i groźbami próbowali zmusić ją do zmiany postanowienia. Wszystko na nic, bo słowa Pawła głęboko utkwiły w sercu dziewczyny. Była gotowa poświęcić swoje życie dla Syna Bożego. Narzeczony, który bardzo ją kochał wpadł w szał. Nie wiedząc jak odzyskać ukochaną doprowadził do oskarżenia Apostoła i osadzenia go w więzieniu. Tekla odwiedzała Pawła nocami i podczas jednej z wizyt została przyłapana. Skazano ją na śmierć. Miała spłonąć na stosie. Podczas wykonywania wyroku nagłe oberwanie chmury przerwało egzekucję.
Apostoł odzyskał wolność dzięki namiestnikowi i razem z Barnabą opuścił miasto. Mężczyźni ukryli się za miastem w jaskini. Tekla odszukała ich i w trójkę udali się do Antiochii. Dziewczyna i tutaj nie miała spokoju. Spodobała się ważnemu urzędnikowi miejskiemu – Aleksandrowi, który schwycił Teklę na ulicy i wymusił pocałunek. Dziewczyna wyrywając się z objęć, zrzuciła mu koronę i rozdarła szatę. Poczuł się publicznie ośmieszony i postanowił ją za to ukarać. Aleksander zaprowadził Teklę do namiestnika, który skazał ją na okrutną śmierć.
Miała zginąć na arenie rozszarpana przez dzikie zwierzęta. Przed egzekucją publiczność na trybunach podzieliła się. Mężczyźni krzyczeli: „Wprowadzić przestępcę!” zaś kobiety : „Niech całe miasto będzie zniszczone za ten niesprawiedliwy wyrok!”. Po chwili nagą Teklę wyprowadzono na arenę. Zdarzył się cud, gdyż najgroźniejsza z lwic stanęła w jej obronie i rozerwała na strzępy niedźwiedzicę, a następnie walczyła z lwem,należącym do Aleksandra. W starciu zwierzęta się zagryzły. Na arenę wpuszczono inne zwierzęta. Tekla z rękoma wyciągniętymi do nieba zaczęła się modlić. Po chwili ujrzała przed sobą wodę, rzekła: „Oto nadszedł odpowiedni czas na mój chrzest” i wskoczyła do niej mówiąc: „W Twoje imię, Jezu Chryste, dziś będę ochrzczona”.
Po chwili zdarzył się kolejny cud – błyskawice i ogień zabiły drapieżne ryby. Skazaną dziewczynę otoczyła chmura ognia i zwierzęta nie mogły jej dosięgnąć, zaś nagość męczennicy była niewidoczna dla ludzi. Przed kolejnymi atakami Teklę bronił ogień. Publiczność oniemiała, wiele osób zaczęło uznawać moc Boga i pragnęło się nawrócić. To jednak nie przekonało władz, które wydały rozporządzenie, żeby wyrok śmierci wykonać następnego dnia, ale już w inny sposób. Tak też uczyniono.
Nazajutrz przywiązano Teklę powrozami do dwóch rozjuszonych buchajów, których drażniono rozpalonymi żelazami, żeby się
rozbiegły i rozdarły skazaną na kawałki. I tym razem Bóg pokazał swoją moc. Powrozy nagle pękły, a buchaje nie ruszyły z miejsca. Wymyślono kolejny sposób na uśmiercenie dziewczyny. Wrzucono ją do jamy z jadowitymi wężami. Sądzono, że po chwili nastąpi śmierć skazanej. Tekla zrobiła znak krzyża św. i wyszła na zewnątrz nietknięta przez węże.
Cuda jakich dokonał Pan przyczyniły się do nawrócenia wielu pogan. Uwierzyli w prawdziwego Stwórcę i uznali Jego moc. Tylko Bóg chrześcijan zasługuje na uwielbienie i cześć. Władze przestały prześladować dziewczynę, która mówiła, że jest służebnicą Jedynego Najwyższego Boga. Została uwolniona. Tekla wybrała się do Myra i spotkała się ze św. Pawłem, a później wróciła do rodzinnego miasta. Odwiedziła swoją matką od której dowiedziała się, że Thamyr od dawna już nie żyje. Chciała nawrócić swoją rodzicielkę na prawdziwą wiarę w Boga, ale nie udało się. Z rodzinnego miasteczka wybrała się do Seleucji Izauryjskiej, gdzie uczyła religii, udzielała chrztu i uzdrawiała mocą Jezusa Chrystusa. Cuda jakie czyniła przyciągały tłumy ludzi.
Zmarła mając 80 lat. i została pochowana w grocie, w której mieszkała. Do dziś jest to miejsce pielgrzymek wiernych, którzy proszą świętą o błogosławieństwo i zdrowie.
Wierni, którzy czczą św. Teklę jako dziewicę, wzywają ją w przypadku pożarów, choroby oczu, zarazy i do umierających. Podczas modlitwy wypowiadają słowa: „Jakoś, Panie, świętą dziewicę i męczenniczkę Teklę zachował od trzech okrutnych kar, tak zechciej wybawić też duszę tego tu sługi Swego i sprawić, aby się z Tobą razem radował chwałą dóbr wiecznych!”
Św. Tekla strzeże przed dzikimi zwierzętami i wężami.
Jest przedstawiana przez artystów jako kobieta z długimi, prostymi włosami, opadającymi na ramiona. Ubrana jest w jasnoczerwone szaty z szerokimi rękawami, a w dłoni trzyma krzyż lub księgę. Na niektórych obrazach jest stos i lew – narzędzia męki.
W Polsce postawiono ołtarze, kościoły i sanktuaria na cześć św. Tekli jak np. w Dobrzycy w archidiecezji poznańskiej. W kolskim przyklasztornym kościele NMP są relikwie świętej. Tekla jest patronką Ziemi kolskiej. Przysłowie mówi: „W dzień św. Tekli będziemy ziemniaki piekli”.
AM
