Czym jest ten Dar Boga? Nie jest nim jakikolwiek dar, ani cnota, czy charyzmat, nie jest nim nawet duchowa rzecz, ale jest nim dar Jego własnej Woli Bożej, wszechmogącej, odwiecznej i świętej. Przestrzeganie Przykazań, wykonywanie wszystkiego, czego Bóg od nas oczekuje, przyjmowanie ze spokojem tego, co dopuszcza lub rozporządza, wszystko to jest konieczne do naszego zbawienia, ale to za mało dla Jego Miłości.
Pewna pieśń ludowa mówi: „Bóg kiedyś stał się jednym z nas – by nas przemienić w Siebie”. Bóg chce, byśmy stali się tacy jak On, podobni do Niego. Bóg pragnie, abyśmy żyli z Nim w doskonałej wspólnocie życia, byśmy mogli wypowiedzieć te same słowa, które Jezus wypowiedział do Ojca: «Wszystko bowiem moje jest Twoje, a Twoje jest moje» (J 17,10). Bóg pragnie, byśmy miłowali i to miłowali Go Jego własną Miłością, tak aby nasza wspólna wymiana miłości nie była niesprawiedliwa. Dlatego też, wiedząc, że nasze „serce” (nasza wola) samo z siebie nie jest zdolne miłować na sposób boski, pragnie przekazać nam obecnie dar Swojego własnego „Serca”, Swoją uwielbioną Wolę, dar „Serca” Trzech Osób Boskich, tak abyśmy mogli żyć z Bogiem Jego życiem, brać udział w Jego dziełach oraz miłować, tak jak miłują Osoby Boskie.
A teraz Pan mówi do ciebie: «To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą, ustanowię cię światłością dla pogan» (Iz 49, 6)
A teraz Pan mówi do ciebie: „Synu mój, oddaj mi swoje serce, ponieważ Ja pragnę ofiarować ci Moje.”
A teraz Pan mówi do ciebie: „Pragnę dać ci Moją Wolę, aby stała się dla ciebie tym, czym jest dla Mnie.”
A teraz Pan mówi do ciebie: „Nie mógłbym dać ci nic większego ponad dar Mojej Woli, która jest dla mnie Wszystkim, jest esencją Mojej Boskiej Istoty, jest Źródłem wszystkich Moich Atrybutów, Mojej Miłości, Mojego Życia, Moich dzieł, wszelkiego dobra i szczęścia.”
A teraz Pan mówi do ciebie: „Jeśli oddasz mi swoją wolę, ja dam ci Moją. Powodem, dla którego stworzyłem twoją wolę, było to, żebyś posiadał swoją małą wolę, aby móc Mi ją ofiarować, móc wymienić ją na Moją i połączyć ją z Moją.”
A teraz Pan mówi do ciebie: „Ukazałem ci to Moje pragnienie, Moje największe pragnienie, nie tylko dlatego, aby poinformować cię o tym, ale dlatego, by przekazć ci dar – Dar nad darami. Jeśli ci Go ukazałem to dlatego, że pragnę ci Go przekazać.”
A teraz Pan mówi do ciebie: „Jeśli powiesz mi tak, wezmę to na
poważnie. Twoja mała ludzka wola jest dla Mnie cenna, pragnę połączyć ją z Moją Wolą, utożsamić ją z Moją, w taki sposób, aby nie było można odróżnić jednej od drugiej.”
A teraz Pan mówi do ciebie: „Jeśli ze swej strony nie dasz już więcej życia swojej własnej woli, a na jej miejsce będziesz nieustannie wzywał Moją, wtedy przyjdzie taki moment, w którym odczujesz życie tylko Mojej Woli i będziesz postępować w sposób boski, jak Bóg, jak prawdziwe dziecko Boże, którym jesteś. Będziesz miał do dyspozycji Moją Wszechmoc, Moją Mądrość i Moją odwieczną Miłość. Wtedy popatrzę na Jezusa i ujrzę ciebie, popatrzę na ciebie i ujrzę Jezusa, i tak jak patrząc z wieczności na uwielbione Człowieczeństwo Jezusa widziałem ciebie i wszystkie inne stworzenia (jako pierwszą widziałem w Nim Jego Mamę), tak patrząc na ciebie zobaczę w tobie wszystko i wszystkich, a nawet Samego Siebie.”
„Jeśli mi pozwolisz – Jezus wielokrotnie mówi do Luizy – chcę być w tobie jednocześnie Widzem i Aktorem.”
Te słowa Jezusa są dokładnie tym, co papież Benedykt XVI powiedział w swojej pierwszej encyklice „Deus caritas est” (n. 17): „«Tak» naszej woli na Jego Wolę łączy rozum, wolę i uczucie w ogarniający wszystko akt miłości.(…) Chcieć tego samego i wspólnie to samo odrzucać, to właśnie starożytni uznali za prawdziwą treść miłości: stać się podobnym jedno do drugiego, co prowadzi do wspólnoty pragnień i myśli. Historia miłości między Bogiem a człowiekiem polega właśnie na fakcie, że ta wspólnota woli wzrasta w jedności myśli i uczuć, i w ten sposób nasza wola i Wola Boga stają się coraz bardziej zbieżne: Wola Boża przestaje być dla mnie obcą wolą, którą narzucają mi z zewnątrz przykazania, ale staje się moją własną wolą, która wychodzi z fundamentalnego doświadczenia tego, że w rzeczywistości Bóg jest mi bardziej bliski niż ja sam. W konsekwencji wzrasta nasze oddanie Bogu i Bóg staje się naszą radością.”
Czy Luiza Piccarreta „Mała Córeczka Woli Bożej” obwieszcza coś szczególnego?
Cytując słowa Jezusa: „W tych burzliwych i pędzących zawrotnie w kierunku zła czasach, nie mógłbym dać większej Łaski niż ta, którą jest ukazanie, że pragnę przekazać wielki Dar Królestwa Najwyższego ‘Fiat’.” Ściślej mówiąc, jest to spełnienie tego Królestwa, o które prosimy w Modlitwie Pańskiej „Ojcze Nasz”: począwszy od Luizy, Wola Boża musi być spełniana na ziemi w nowy sposób, w taki, w jaki jest spełniana w Niebie, gdzie jest Źródłem wszelkiego dobra i szczęścia, gdzie jest Życiem Boga i Jego dzieci. A zatem, Nasz Pan rozpoczyna Swoje nadzwyczajne Orędzie tymi słowami: „Przychodzę, aby pozostać z wami i aby żyć razem z wami i żyć tylko jedną Wolą, tylko jedną Miłością.”
źródło: wolaboza.org
